We begonnen met een oefening in free writing. Dat is een aantal minuten schrijven zonder na te denken of je pen van het papier te halen. Zo ontstaat een associatie aan gedachten die vaak beginnen met de situatie zelf, en vervolgens uitwaaieren tot een veelheid aan woorden en beelden. Dit bleek voor de deelnemer geen gemakkelijke opgave. Daarom stapten we over op vertellen. Hij verwoordde zijn gedachten hardop, dat ging stukken beter. Kernwoorden verschenen, een kort gedicht ontstond. Dit gedicht zou de basis vormen voor zijn nieuw te componeren schilderij.
Thema was de woestijn. In die woestijn moest een oase zijn. Er verschenen ook dromedarissen die in het gelid stonden om bereden te worden door toeristen. Die waren overigens ver te zoeken. De verhuur van deze dieren moest aangekondigd worden met een houten bord. Wonderwall is een knipoog naar het nummer van Oasis. De bergen op de achtergrond bieden een mooi perspectief in de verte en de wollige wolken geven het schilderij een zekere weidsheid mee.
De naam van het schilderij is geëvolueerd van een prozaïsche Franse titel tot de huidige eenvoudige naam ‘Dromedary rental’. Tijdens het maken deden zich telkens momenten van bezinning voor. Welk aanvullend beeld is nodig? Welk materiaal is daarvoor geschikt? Wat vraagt om welke kleur? Een schilderij van lange adem, dat het wordingsproces meer dan waard is.